Σταυροδρόμια

Είναι μερκές φορές στη ζωή που πρέπει να πάρεις την μεγάλη αποφάση.

Βρίσκεσαι στα λεγόμενα σταυροδρόμια της ζωής όπου θα πρέπει να διαλέξεις το μονοπάτι που θ'ακολουθήσεις.Και που απο την επιλογή αυτή θα κριθεί το μέλλον σου , το άμεσο τουλάχιστον,γιατί το μέλλον αλλάζει διαρκώς και αυτά που θεωρείς δεδομένα και σίγουρα πιθανόν να καταρρεύσουν.

Love of the wilderness

Για κάποιους απο εμάς η φύση φαίνεται απόμακρη.Οι ανέσεις που έχουμε μπορούν να μας κρατήσουν επικίνδυνα μονομένους απο την επιρροή της.

Love of the wilderness is more than a hunger for what is always beyond reach; it is also an expression of loyalty to the earth which bore us and sustains us, the only home we shall ever know, the only paradise we ever need—if only we had eyes to see.' -

red thread

An invisible red thread connects those who are destined to meet regardless of time, place or circumstance. The thread may stretch or tangle but it will never break.

Your Dark Side

You underestimate the power of the Dark Side.

If you will not fight, then you will meet your destiny.

http://www.youtube.com/watch?v=Qe6CseQN7-g

"...because you might wake up one day and realize that you’ve lost a diamond while you were too busy collecting stones…"

Η έκφραση «δύο μέτρα και δύο σταθμά» αναφέρεται στην αντιμετώπιση κάποιων αυστηρότερα από άλλους, μέσω διαφορετικών κριτηρίων κρίσης για τα εμπλεκόμενα άτομα. Αυτό συμβαίνει ακόμα και μεταξύ των φίλων.Ή και των γνωστών μας.Εξαρτάται τι όφελος έχει ο ένας απο τον άλλον και το κατά πόσο μετράει ο λόγος του και η πράξη του.Έτσι αν κάποιος που δεν συμπαθούμε ιδιαίτερα ή δεν τον υπολογίζουμε για κάποιους λόγους μας πεί μια αλήθεια ή μας ευεργετήσει ή κάνει το οτιδήποτε άλλο υπέρ μας δεν τον υπολογίζουμε.Έν αντιθέση όταν κάποιος που αγαπάμε ή εκτιμάμε περισσότερο απο τον άλλον μας πεί ή κάνει ακριβώς το ίδιο,χρήζει εντελώς διαφορετικής συμπεροφοράς.Αυτό δεν είναι και ότι καλυτερο.Γιατί εκεί που συνήθως δεν κοιτάμε ή δεν θέλουμε να ρίξουμε έστω και μια ματιά εκεί τελικά βρίσκεται ο θησαυρός.Αλλά όταν το καταλάβουμε και γυρνάμε να το δούμε το χει πάρει άλλος.

 "...because you might wake up one day and realize that you’ve lost a diamond while you were too busy collecting stones…"


http://www.youtube.com/watch?v=nJ3ZM8FDBlg

Rainer Maria Rilke~Black Cat

A ghost, though invisible, still is like a place
your sight can knock on, echoing; but here
within this thick black pelt, your strongest gaze
will be absorbed and utterly disappear:

just as a raving madman, when nothing else
can ease him, charges into his dark night
howling, pounds on the padded wall, and feels
the rage being taken in and pacified.

She seems to hide all looks that have ever fallen
into her, so that, like an audience,
she can look them over, menacing and sullen,
and curl to sleep with them. But all at once

as if awakened, she turns her face to yours;
and with a shock, you see yourself, tiny,
inside the golden amber of her eyeballs
suspended, like a prehistoric fly.

Παταντζαλι

«…. Όταν σε εμπνέει κάποιος σπουδαίος σκοπός, κάποιο εξαιρετικό σχέδιο, τότε οι σκέψεις σου σπάνε τα δεσμά τους, ο νους σου υπερβαίνει τους περιορισμούς, η συνειδητότητά σου διευρύνεται σε κάθε κατεύθυνση και βρίσκεσαι σ΄έναν καινούριο μεγαλειώδη κόσμο γεμάτο θαύματα. Οι κοιμισμένες μέσα σου δυνάμεις, οι ικανότητες και τα ταλέντα ζωντανεύουν και ανακαλύπτει πως είσαι ένα άτομο πολύ μεγαλύτερο απ΄όσο μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι είσαι..»

-Al. Cr. Moonchild

" Ποσο λεπτο ειναι το νημα με το οποιο ο ανθρωπος ανερχεται στα αστρα! Ποιά συγκεντρωση της υποσυνειδητης θελησης της φυλης εχει καθορισει την αδαμαστη ανοδο του, μεσα απο χιλιαδες γενεων! Η παραμικρη νωθροτητα, ενα μονο λαθος βημα και γκρεμιζεται στο βουρκο στον οποιο τα ποδια ακομα τσαλαβουτουν! Ο εκφυλισμος ειναι η πιο θανασιμα ευκολη απ'ολες τις ανθρωπινες πιθανοτητες. Γιατι η βιαιη επενεργεια της κοσμικης αδρανειας, εκεινη η πιεση ολου του συμπαντος που τεινει να ειναι ομοιογενης, εξασκειται παντοτε στον ανθρωπο και γινεται ολοενα και πιο πιεστικη οσο αυτος προοδευει στο μονοπατι της διαφοροποιησης του." 

Θάνατος

" Ο θάνατος ήταν το δώρο των θεών προς τους ανθρώπους. Οι σκοτεινός θεός όμως κατάφερε να κάνει τους ανθρώπους να το βλέπουν σαν κάτι κακό, να τον φοβούνται" Σιλμαρίλιον Τζ. Ρ. Ρ. Τολκιν

O Θάνατος έχει παρουσία κάποιοι θεωρούν ότι έχει και υπόσταση στο υλικό κομμάτι. Έχει όμως και οσμή, μια πολύ χαρακτηριστική μυρωδιά που δεν μπορείς να την μπερδέψεις με άλλη και  δεν μπορείς να την ξεχάσεις. Είναι πού εντυπωσιακό αυτό. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει και είναι εξαιρετικά δύσκολο να το περιγράψει κανείς σαν οσμή. Ο Θάνατος, ιντριγκάρει το ίδιο όπως το Σεξ και η Μαγεία παραμένουν μεγάλα ταμπού

Under your spell

εντωμεταξύ,

όταν πέφτεις για ύπνο

δεν φοβάσαι μη σε πετύχω;


http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=9K7rmxjk5RQ

Νυχτερινή Περιπλάνηση

H Αστριντ μετά βίας μπορούσε να κινήσει το σώμα της,ένιωθε βαριά και είχε την αίσθηση ότι έπεφτε σε δίνη.Άνοιξε τα μάτια της το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, υπήρχε μόνο ένα μικρό φώς που ερχόταν απο την μισόκλειστη πόρτα στο διάδρομο.

Προσπάθησε να διακρίνει τι υπήρχε γύρω της στο δωμάτιο με την περιφεριακή της όραση.Το δωμάτιο απο όσα μπορούσε να δεί πρέπει να ανήκει σε κάποιον νεαρό άντρα.Υπήρχαν πολλά βιβλιά γύρω της πάνω στο ξύλινο γραφείο που ηταν μπροστά απο το κρεββάτι ένας μεγάλος ηλεκτρονικός υπολογιστής, ένα αναλόγιο με ένα παλιό σταχωμένο βιβλιο και πολλοί πίνακες ζωγραφικής στους τοίχους που αναπαριστούσαν κάποιο είδος τελετών με νύμφες, νεράιδες και δράκους.Πάνω στην καρέκλα ήσαν πετάμενα ρούχα ,παντελόνια και μπλούζες.

Κοίταξε στο ταβάνι και υπήρχε μια κόκκινη μεγάλη πεντάλφα ζωφραφισμένη.

Δεν της έκανε εντύπωση ούτε την τρόμαξε ιδιαίτερα, το σύμβολο της ήταν οικείο και γνώριμο, μόνο φόβο δεν της προκάλεσε.Αναρωτήθηκε μήπως ήταν η πύλη που την τράβηξε σε αυτό το δωμάτιο και την έριξε στο κρεββάτι.

''Αστρική προβολή.''σκέφτηκε.

''Μα πως εγώ δεν μπορώ ούτε διαλογισμό να κάνω , με παίρνει ο ύπνος στα 5 πρώτα λεπτά.''

Μήπως είχε πάθει τη πάλι υπνοπαράλυση;Aλλά πώς γνωρίζει ότι βρίσκεται στο δωμάτιο ενός ξένου ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται στο κρεββάτι της.Στην υπνοπαράλυση συμβαίνει συχνά να έχεις όνειρο μέσα σε όνειρο,και διαύγεια μέσα σε αυτό το δεύτερο όνειρο.Να νομίζεις ότι ξυπνάς αλλά να βρίσκεσαι ακόμα σε ένα τρίτο όνειρο.Μπορεί να τραβήξει όλη τη νύχτα αυτό.Το ότι δεν μπορούσε να κινηθεί συνηγορεί υπέρ της υπνοπαράλυσης.

Προσπαθουσε να σκεφτεί και να φέρει στη μνήμη της 'ολα όσα είχε διαβάσει περί αστρικής προβολής και υπνοπαράλυσης.Της ήρθε στο μυαλό ένα απόσπασμα απο το βιβλίο ενός συγγραφέα που έλεγε για την υπνοπαράλυση ότι εξηγείται πλεόν και ότι  επιστήμη εξηγεί τη λειτουργία του εγκεφάλου σε αυτή τη κατάσταση.''Είναι μια πραγματικότητα στην οποία πέρασα μέσω ονείρου.''Σκέφτηκε.

Ένιωσε κάποιον να κινήται δίπλα της στο κρεββάτι. Πάγωσε. Το μόνο που μπορουσε να κινήσει ήταν τα μάτια της και τίποτα άλλο.

Με την περιφεριακή της όραση πρόσπάθησε να δεί ότι μπορούσε απο αυτόν , το μόνο που κατάφερε ήταν να δεί ένα μπράτσο και το πίσω μέρος ενός κεφαλιού.

Έμεινε για πολλή ώρα έτσι δεν κουνιόταν και η Άστριντ αναρωτιόταν για το πόσο θα έμενε και η ίδια σε αυτό το μέρος.Τι έπρεπε να κάνει για να φύγει απο κεί.Και άν ο διπλανός της ξυπνούσε και την έβρισκε δίπλα του πως θα ένιωθε που θα ξυπνούσε με μίαν άγνωστη στο κρεββάτι του και το κυρίοτερο ποιός ήταν αυτός.

''Πρέπει να χαλαρώσω και να αφεθώ'',είπε.

''Να οραματιστώ το κρεββάτι μου και το δωματιό μου, αν θέλω να γυρίσω πίσώ''

Έκλεισε τα μάτια της στην αρχή έβλεπε μόνο μάύρο,σκοτάδι και τίποτα άλλο.Το βάρος που ένιωθε στο σώμα έγινε πιο βαρύ και η άρχισε να νιώθει το σώμα της να ίπταται για κάποια δευτερόλεπτα μέχρι που τραντάχτηκε και άρχισε να πέφτει σε δίνη.Δεν άντεξε και ούρλιαξε απο φόβο, όλο της το σώμα τραντάχτηκε τα πόδια της και τα χέρια της κουνιόντουσαν ξεκούρδιστα μέχρι που έπεσε πανω στο στρώμα ξανά.Ανασηκώθηκε έντρομη και καταιδρωμένη στο δωματιό της.

J.D. Stroube, Caged in Darkness

“There are people in the world, who are just wrong, and then there are the masses of population that are right, or at the very least they lie in the veil of between. I on the other hand, do not belong to any group. I don’t exist. It’s not that I don’t have substance; I have a body like everyone else. I can feel the fire when it burns against my skin, the rain when it caresses my face and the breeze as it fingers my hair. I have all the senses that other people do. I am just empty, inside.”